It's not a dream, it's a plan
Als toerist wordt je keurig van A naar B begeleid, busje in busje uit, vertrouwde chauffeur, gemoedelijk sfeertje, wat Engels gebrabbel. Een rondje hier, een tussenstop daar. Aan uw linkerhand een hoge berg en aan uw rechterhand een wilde alpaca. "Práchtig land" zeggen ze dan. Maar Peru is meer dan Machu Picchu. Zó véél méér.
Reizen kreeg voor mij een nieuwe dimensie toen ik in Bolivia op de bonnefooi uitstapjes ging maken. Kleine noot vooraf: dat dingetje van "tegenpolen trekken elkaar aan" werd me wel erg duidelijk gemaakt tijdens deze reisjes. Leuke speling van het lot om een nuchtere Hollandse met hysterisch plangedrag verliefd te laten worden op een ongeleid Latino-projectiel. Dus moest ik die organisatiedrang een beetje laten varen en daarentegen kon mijn lieftallige tegenpool wel een lesje structuur gebruiken.
Dus reizen gaat vanaf nu zo: je plant niks, geen busticket, geen hostel. Je kiest een richting, maar geen einddoel - je weet namelijk niet wanneer je daar ooit komt. Als je dan uiteindelijk vervoer hebt gevonden tussen de kippen en aardappelen zit je een paar uur opgevouwen (fijn, 1m80) en je stap uit waar men nog nooit een toerist heeft gezien. Soms doe je er een dag of wat langer over, maar je komt nog eens ergens. Spannend? JA! Een droom? Nee! Niet plannen kan ook een plan zijn.