Gelijk vs. Zelfvertrouwen
Laatst zei ik tegen iemand “als je echt op jezelf vertrouwt, hoef je je gelijk niet te verdedigen”, waarop ik te horen kreeg dat ik een bitch was. In een reflex wilde ik in de aanval schieten en haarfijn uitleggen waarom het wél waar was wat ik zei, maar net op tijd werd ik aan mijn eigen uitspraak herinnerd en keerde mijn innerlijke rust terug en zat er niets anders op dan simpelweg te accepteren dat mijn gesprekspartner me een bitch vond. Niet mijn visie, ook goed.
Ik persoonlijk vind mezelf geen bitch, maar iedereen die mij wel een bitch wil vinden heeft daar recht op. Andere mening, niet mijn probleem. Het zou zonde van mijn energie zijn daar tijd en moeite in te steken. Iedereen bekijkt de wereld met een eigen brilletje. Bij de één is deze paars, bij de ander groen. Bij de een zwartgallig en bij de ander goud met roze biesjes. Het maakt niet uit hoe de wereld er uit ziet, maar één ding is zeker: het is jouw visie, jouw waarheid, jouw brilletje. En dat betekent dat er niet zoiets bestaat als DE waarheid, slechts JOUW waarheid.
Wanneer je accepteert dat een universele waarheid niet zaligmakend is, kan je loslaten dat andere mensen jouw mening over moeten nemen, loslaten dat je gelijk wilt hebben. Wanneer je loslaat dat andere mensen overtuigd moeten worden van jouw gelijk, kan je 90% van je energie besparen en simpelweg luisteren naar wat een ander te zeggen heeft. Want wie luistert, zegt stiekem een heleboel.
Is het je wel eens opgevallen dat je sneller in de verdediging schiet als je ergens onzeker over bent? Vaak heeft verdediging te maken met een gebrekkig zelfvertrouwen. (“Huh? Ben ik een bitch? Ja, maar... Nee, hallo. Nee, luister eens, ik ben geen bitch want, discussie, discussie, discussie...”) Op het moment dat je vertrouwt op je eigen keuze/daden/woorden zul je merken dat je steeds minder de behoefte hebt jezelf te verdedigen. Want, wie op zichzelf vertrouwt hoeft een ander niet te overtuigen.
Waarom is het zo belangrijk je gelijk te laten varen? Sommige dingen ZIJN toch eenmaal hoe ze zijn? Vast, maar wordt de wereld er beter van als alle neuzen dezelfde richting op staan? Wordt de wereld er slechter van als er af en toe een zwart schaap tussen de kudde loopt? Is het niet leuker om iedereen te laten in zijn manier van denken? Te leven en te laten leven? Zonder dat het natuurlijk schadelijk is voor een ander – het gaat wel om harmonieus samenleven.
Nu lijkt het toch op een betoog waarin ik gelijk wil hebben over het feit dat het beter is dat je geen gelijk wilt hebben, omdat gelijk willen hebben ongelijk zou zijn. Maar eigenlijk gaat het er alleen om dat je de mening van een ander accepteert - zonder dat je deze moet delen. Heb ik nu gelijk of niet?