Koekje van eigen deeg
Ecuador is een walhalla voor Latinos die snel willen cashen en bereid zijn hard te werken. De dollar heeft het land niet veel goeds gedaan, maar voor alle buurlanden is het een cadeautje om de zakken te vullen en met drie keer zo veel waard thuis te komen. Dat leek ons ook een goed idee, en met wat lijntjes, opties en kennissen hier en daar leek het een uitgelezen kans om ook eens wat financiële stabiliteit te genereren. Maar helaas, het Universum had weer wat anders voor ons in gedachten.
De eerste weken verliepen moeizaam: de kennissen waren ineens spoorloos verdwenen, de opties lieten toch nog even op zich wachten en de uitgezette lijntjes werden weer ingetrokken. Wat spirituele bijeenkomsten brachten op zijn minst brood op de plank en een vriendin had hulp nodig bij de verkoop van pizzabroodjes. Niet lang daarna kreeg vriendlief een aanbod om in de bar van een vriend te werken, weer wat financiële back-up erbij. Beetje bij beetje organiseerden we ons en de pizzabroodjes leken een goede investering te zijn. We konden zo waar de huur betalen, iedere dag lekker eten en genieten van het leven.
En wanneer je denkt dat alles goed gaat komt het Universum met zijn verrassingen... Een avond in de bar komt de politie controleren op minderjarigen, die er gelukkig niet waren. Slechte vangst, denkt de politie, laten we ook maar even om de papieren vragen. En bingo, die waren er niet. Boete, bar dicht, einde carrière. Gelukkig hadden we de pizzabroodjes nog - onze redding. Totdat onze geliefde vriendin haar Ecuadoraanse karakter liet doorschijnen en niet meer op kwam dagen, de broodjes niet verkocht of op liet eten door haar vriendje en tot overmaat van ramp de oven kapot ging.
Plop. Daar sta je dan met je laatste dollars geïnvesteerd in 3 kilo meel, eieren en pizzavulling.
Gelukkig is het Universum wel een klein beetje voorspelbaar, want wil je high high's dan zul je ook de deep low's moeten leren kennen. En laten we nu net op de bodem zijn beland... En wat kan je doen zonder geld, maar mét meel en eieren? ... Een nuchtere Hollandse in Ecuador bedenkt het: pannenkoeken bakken!
En zo hadden we een nieuwe business, een nieuwe bron van inkomsten en nieuwe energie om de berg weer op te klauteren. En wat bleek? Een week later kon de bar weer open, liepen de spirituele bijeenkomsten storm en hebben we een tweede pan kunnen kopen voor een dubbele pannenkoekenproductie.