Home, sweet home
Soms vergeet ik dat het hele idee van deze blog ontstaan is uit de reizen die ik maak. Nu blijkt echter na een paar weken bloggen dat het met dat "reizen" wel meevalt. Dat komt waarschijnlijk omdat Mala, de laatste plek waar ik was, niet echt om over naar huis te schrijven was, en bovendien heb ik het Nieuwe Reizen uitgevonden: wil je een plek goed leren kennen, dan moet je er gaan wonen. En zo ontdek je meer dan je dankzij de Lonely Planet en de hop-on-hop-off bus ooit had ontdekt.
De laatste trip die ik maakte was linea recta van Mala naar Ecuador. Noem het vluchtgedrag, maar ik was toe aan een huisje, boompje, beestje dat niet in hetzelfde huis was als dat van mijn schoonouders. Dus tijd voor iets nieuws, en waarom niet meteen in een nieuw land. 29 uur later, heel wat kilometers rijker en ietwat verstijfd kwam ik aan in Cuenca. Een parel van een bergstadje in de sprookjesachtige Andes. De sfeer doet denken aan thuis: een koloniaal stadscentrum, veel kaas, een vriendin om de hoek en regenseizoen. Welkom thuis.
Cuenca is geweldig. De stad is prachtig, het eten is heerlijk, de sfeer is gemoedelijk. Je vindt er van alles; van gekleurde cholitas tot zwart-witte tienerpunks; van koloniale kerken tot hypermoderne kunst; en van tradities tot levenslessen. Aan Cuenca vooral de eer me dat laatste mee te geven. Levenslessen. Van die dingen waar je thuis niet zo snel bij stil staat, die de gids van het museum je niet uitlegt en waarvoor je een goed moment uit je comfortzone moet zijn geweest.
Dankzij wat goed getimede samenspelingen van het lot kon ik meteen mijn intrek nemen in het appartementje van een vriendin. Wat een rijkdom: een schone keuken waar ik eindeloos tosti's met kaas kon bouwen; een koelkast uitpuilend van groente en fruit; een voorraad noten, chia en olijfolie; een eigen ritme, welverdiende rust om te werken en de langverwachte privacy. Ik wist meteen weer waarom ik zo spastisch verlangde naar een eigen paleisje (dankjewel Universum!).
Ik zou graag willen zeggen dat ik na al dat reizen me overal wel thuis voel, maar even was ik vergeten hoe belangrijk het is een thuis te hebben. Een thuis - waar dan ook - is niets meer dan de vrijheid te zijn wie je bent. Soms heb je even de ruimte nodig opnieuw te aarden, jezelf te (her)ontdekken of gewoon lekker alleen met jezelf opgescheept te zitten. Reizen inspireert, dat zeker, maar de inspiratie komt uit de vrijheid die reizen je geeft. Rust, Ruimte en Regelmaat - de drie R-en van mijn moeder terug van weggeweest. Cuenca bracht mij precies wat ik op dat moment nodig had. Alsof het op de routeplanner van de Lonely Planet stond.
"Not all those who wander are lost", maar soms moet je even pas op de plaats maken.